Orły Rzymu #3

Z wielką historią w tle

Fabuła trzeciego tomu Orłów Rzymu rozgrywa się na niegościnnych ziemiach zasiedlonych przez germańskie plemiona ciemiężone coraz dotkliwiej przez rzymskie legiony. Nasilające się napięcia między barbarzyńcami a wojskami Imperium wydają się nieuchronnie prowadzić obie strony konfliktu do bezpośredniego starcia. Dla Rzymian obce i niepojęte są germańskie obyczaje i wierzenia, zaś Germanie nie rozumieją i nie respektują rzymskiego prawa. Znudzeni sytuacją Rzymianie prowokują butnych Germanów do podejmowania desperackich prób wyrwania się spod imperialnego ucisku. Zaś rządne krwi hordy germańskie chaotycznie przeprowadzają partyzanckie uderzenia w cesarskie legiony, który morale utrzymuje się na niskim poziomie. Dodatkowo każda strona boryka się z wewnętrznymi rozłamami. Wśród Rzymian występują głosy negujące i popierające zbrojną pacyfikację plemion, a wszystko to w atmosferze zawiązującego się trzeciego triumwiratu przeciwko Cesarzowi Oktawianowi Augustowi. Zaś w szeregach germańskich głos zabierają zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy, wojennych działań Imperium Romanum. Ci pierwsi stanowczo buntują się przeciwko zbrojnemu najazdowi zza Renu, ci drudzy dostrzegają w rzymskiej ekspansji szansę na szybkie ucywilizowanie kraju.

Na tym skomplikowanym tle historycznym rozgrywają się prywatne dramaty Gajusza Juliusza Arminiusza i Marka Waleriusza Falko. Działający na dwóch frontach Arminiusz, jako następca wojowniczego władcy Cherusków oraz spadkobierca rzymskich wartości, dokłada wszelkich starań, aby załagodzić konflikty między wrogimi obozami, ale i realizuje ambicje wykraczające poza kompetencje rzymskiego legionisty. Jednocześnie zarówno jego germańscy pobratymcy, jak i rzymscy zwierzchnicy, postrzegają go jako element nieporządany: dla jednych jest zdradzieckim "rzymskim psem", dla drugich – potomkiem "wyrzutków rodzaju ludzkiego". Chociaż Publiusz Kwinktyliusz Warus mami swego wojennego trybuta perspektywą objęcia królewskiej władzy nad podbitymi ludami germańskimi, przepowiednia niewidomej wieszczki i przysięga złożona konającemu ojcu prowadzą Arminiusza do potajemnego przygotowania na rodzinnych ziemiach rebelii skierowanej przeciwko Rzymowi. Tymczasem Marek trafia w sam środek wydarzeń w roli cesarskiego szpiega, na którego życie dybią nie tylko dzicy barbarzyńcy, ale również wyrachowane dowództwo legionów. Posłaniec Oktawiana Augusta ma objąć dowództwo nad jednym z doszczętnie podupadłych moralnie i zasobowo fortów. Zanim jednak tam trafi nie ominie go spotkanie z demonami przeszłości: niespełnioną miłością Pryscyllą, zażartym wrogiem Kwintusem Emiliuszem Lepidusem oraz dawnym przyjacielem Arminiuszem. Czy po latach rozłąki skłóceni bracia krwi będą potrafili znaleźć płaszczyznę porozumienia? Czy może konfrontacja okaże się być mimowolnym pretekstem do rozdrapania niezabliźnionych jeszcze ran? I czy przepełniony tajemniczymi symbolami senny koszmar Marka okaże się być podświadomą projekcją lęków przed krwawą misją Arminiusza?     

Na właściwych torach

Skrypt Orłów Rzymu z każdym tomem jest coraz bardziej intrygujący i spójny. Ważny i interesujący okres historii starożytnej Enrico Marini umiejętnie przepuszcza przez swój fabularny filtr. Autor wykreował na planszach swojej opowieści fikcyjną postać Marka Waleriusza Falko, aby ustanowić stabilny punkt odniesienia wobec autentycznej postaci Gajusza Juliusza Arminiusza i bezpieczny pryzmat do przyglądania się historycznym wydarzeniom wiodącym bohaterów do Lasu Teutobruskiego. Marek pozwala mu skrzętnie konstruować hipotetycznie prawdopodobną oś fabularną, zaś Arminiusz utrzymuje opowieść w ryzach zapisanych na kartach historii. Przekonująca kompozycja faktów historycznych i elementów fikcji, moralnie niejednoznaczne i osobowościowo złożone postaci, dramatyczne zwroty akcji i gęste intrygi polityczne, dosadny język, śmiałe sceny erotyczne, mroczne wizje senne i krwawe pojedynki na śmierć i życie wpisują Orły Rzymu w popularny współcześnie trend opowiadania o historii starożytnej znany choćby z kolejnych sezonów telewizyjnego serialu Spartakus, a tym samym stawiają komiks w gronie najznakomitszych tekstów kultury portretujących burzliwe dzieje Cesarstwa Rzymskiego.

Akcja Księgi I i Księgi II w tempie geometrycznym nabierała rozpędu, ale nie sposób nie oprzeć się wrażeniu, że dopiero z Księgą III seria wkroczyła na właściwe tory, wiodące wprost do kulminacyjnego punktu zdarzeń znanego z historycznych kronik. W pierwszych dwóch odsłonach cyklu młodzieńcza rywalizacja pod wpływem nagłego impulsu przerodziła się w tragiczny konflikt. W tomie trzecim starcie między dwójką protagonistów obdarzonych skrajnie różnymi charakterami ustępuje pola pogmatwanej intrydze politycznej mającej na celu obalenie dotychczasowej władzy i bezpardonowym rozgrywkom na najwyższych szczeblach społecznej hierarchii. Niejednoznaczne relacje łączące bohaterów to festiwal aktów ordynarnej zdrady i podwójnej lojalności, ale chociaż ich indywidualne rozterki nadal stanowią wyraźnie nakreślony element fabuły, to na pierwszy plan wybija się tutaj widmo nadchodzących decyzji, które na krótką chwilę będą miały odmienić losy starożytnego świata.

Suma artystycznych doświadczeń

Szata graficzna trzeciego tomu Orłów Rzymu utrzymuje satysfakcjonująco wysoki poziom ustalony przez poprzednie tomy serii. Realistyczne i szczegółowe rysunki Mariniego wprost idealnie opowiadają historię zachwycając jednocześnie swoją płynnością i lekkością. Na planszach swojej autorskiej serii włosko–szwajcarski autor tworzy zupełnie nową jakość na bazie elementów definiujących jego rozpoznawalny styl graficzny. Odważną erotykę i mroczną aurę, wydobyte żywcem z plansz napisanego przez Jeana Dufauxa dreszczowca Drapieżcy, wykorzystuje w częstych scenach łóżkowych i powtarzających się koszmarnych widzeniach. Dynamicznie rozrysowane kompozycje kolejnych scen, znane z awanturniczej serii Cygan, której scenariusz napisał Thierry Smolderen, realizuje w sekwencjach ekspresyjnych walk i pościgów. Sugestywnie stonowaną paletą barwną, uskutecznianą w westernie Gwiazda Pustyni na podstawie scenariusza Stephena Desberga, podkreśla beznadziejne nastroje panujące we wrogich obozach. Wreszcie dzięki umiłowaniu do rysowania detali ubioru, uzbrojenia czy architektury, znanego powszechnie z kadrów tworzonego wspólnie z Stephenem Desbergiem przygodowego Skorpiona, z pietyzmem odtwarza realia germańskich osad i rzymskich fortów. W takim ujęciu Orły Rzymu można uznać za wypadkową najlepszych doświadczeń artystycznych Mariniego.

Trzecia odsłona Orłów Rzymu po raz kolejny przynosi zmianę tonu komiksu: Księga I była lekką historią młodzieńczej przyjaźni, miłosny wątek Księgi II doprowadził do zerwania więzi krwi, wydarzenia Księgi III stawiają bohaterów przed wyborami, które nie tylko odmienią ich dalsze życie, ale i pociągną za sobą konsekwencje natury politycznej. W oczekiwaniu na Księgę IV pozostaje mieć nadzieję, że tendencja wzrostu jakości na polu fabularnym i graficznym zostanie utrzymana, zaś finał komiksu zaspokoi zarówno gusta miłośników historii starożytnej, jak i oczekiwania wiernych czytelników jednej z najlepszych frankońskich serii w ofercie wydawnictwa Taurus Media.